Artikel ini membincangkan tentang satu isu sosio agama iaitu bayaran kepada guru-guru agama dan penceramah agama dari perspektif al-Sunnah. Hadith-hadith yang membicarakan tentang pemberian bayaran kepada penceramah agama boleh dibahagikan kepada dua kategori iaitu pemberian dalam bentuk gaji tetap dan juga dalam bentuk imbuhan saguhati. Perbezaan istilah yang digunakan dan juga sumber pemberian samaada dari kerajaan atau intitusi selain kerajaan mempunyai implikasi yang berbeza dari sudut penentuan hukum harus atau haram. Hadith-hadith yang membicarakan tentang al-Ujrah (bayaran upah) dalam bidang pengajaran agama mempunyai dua kesimpulan yang berbeza. Sebahagian hadith melarang penerimaan sebarang bayaran dan sebahagian hadith yang lain membolehkannya. Status hadith-hadith ini juga berbeza dari sudut sahih atau tidak yang menyebabkan perbezaan tafsiran ulama dalam isu pemberian imbuhan ini. Objektif kajian ini ialah mengupas dan menjelaskan hukum penceramah agama menerima gaji dan imbuhan saguhati disamping menganalisis faktor keharusan dan tegahan menerima bayaran tersebut. Sumber al-Sunnah yang dikaji adalah hadith-hadith berkaitan al-Ujrah dari enam buah kitab hadith yang dikenali sebagai ‘Kutub Sittah’ iaitu Sahīh al- Bukhari, Sahīh Muslim, Sunan Ibn Majah, Sunan al- Tirmidhī, Sunan Abī Dāwud dan Sunan al- Nasā’ī . Namun ,penulis juga mengupas hadith-hadith yang diriwayatkan dalam kitab-kitab hadith selain kutub sittah sebagai sokongan kepada isu kajian.