Para ulama sepakat menerima kaedah epistemologi shariah sebagai prinsip perundangan Islam (Usul alFiqh). Setiap aliran pemikiran mempunyai prinsip perundangan Islam tersendiri sebagai kriteria epistemologi. Oleh itu, sebahagian besar mazhab Islam yang berpengaruh ke atas pemikiran Islam mempunyai prinsip-prinsip perundangan Islam yang tersendiri sebagai satu kaedah epistemologi; dan prinsip-prinsip perundangan Islam tersebut mewakili kaedah epistemologi aliran pemikiran yang berbeza dalam kalangan umat Islam. Falsafah mempunyai pengaruh ke atas pembangunan dan pembentukan kaedah epistemologi ini terutamanya dalam mengklasifikasikan sumber asal perundangan Islam sama ada yang bersifat definitif (muktamad) mahupun yang bersifat hipotesis deduktif. Para ahli falsafah telah berpendapat bahawa deduksi terhadap aspek kemuktamadan (definitif) hanyalah suatu bentuk kesimpulan rasional dan bukannya penyataan yang bersifat empirik. Berdasarkan pengklasifikasian tersebut, rumusan hipotesis dapat dicapai melalui kaedah deduktif. Al-Razi didapati telah mempelopori perbahasan berkenaan hipotesis deduktif dalam karyanya al-Mahsul. Beliau berpendapat bahawa aspek definitif tidak sekadar wujud dalam perbincangan literal. Walau bagaimanapun, al-Shatibi merupakan pemikir yang pertama memperkenalkan perbincangan ini dalam al-Muwafaqat. Beliau berhujah bahawa “prinsip-prinsip perundangan Islam” adalah muktamad dan pengetahuan agama adalah menyamai pengetahuan rasional. Beliau juga berpendapat bahawa aspek definitif prinsip-prinsip perundangan Islam adalah terhasil daripada kaedah falsafah yang dipanggil induksi. Kaedah induksi ini boleh dimanfaatkan dalam hal perundangan, serta penghujahan terhadap larangan berlakunya perbezaan yang hanya dihadkan kepada beberapa perkara ijmak sahaja. Justeru, hal ini menjadikan perbezaan pandangan sebagai suatu yang wajar dalam setiap perkara perundangan.